افسردگی در زنان و مردان مجرد

امروزه افسردگي نه به عنوان يک بيماري، بلکه يک واکنش نسبت به حالت هاي عاطفي سرد يا تحت فشار يا حالت هاي عاطفي گرم و پذيرا تعريف مي شود. از سوي ديگر اخيرا دانشمندان با توجه به افزايش مراجعه به پزشکان براي تعيين افسردگي و همچنين افزايش فروش داروهاي ضدافسردگي پس از برگزاري جشن هايي که تمام مردم در آن به شادي پرداخته اند، نتيجه گرفته اند که وقتي تنش عصبي از محدوده اي خاص تجاوز کند، بدن مجبور مي شود تعادل و تناسب خود را در بخش هاي ديگر حفظ کند، از اين رو بسياري معتقدند که افسردگي يک واکنش است. اين واکنش ها مي تواند در بسياري از جريان هاي زندگي وجود داشته باشد، به گونه اي که برخي از افراد پس از ازدواج يک نوع احساس خلا» کرده يا مادران پس از زايمان احساس افسردگي مي کنند، بنابراين عمده دلايل اعلام شده افسردگي، يک واکنش است که نيازمند درمان دارويي و محيطي است. همچنين صنعتي شدن زندگي، تغيير سريع انسان ها و مواجه شدن انسان ها با اخبار خوب و بد دنيا با توجه به افزايش ارتباطات انساني، در حالات و احساسات انسان و بروز افسردگي مو ثر است. نتايج تحقيقات ملي و بين المللي نشان مي دهد که زنان دو برابر مردان دچار افسردگي مي شوند. روانشناسان بر اين باورند که زنان به علت نداشتن شرايط يکسان اجتماعي در جامعه، بيشتر در معرض ابتلا به افسردگي و اضطراب قرار دارند، بنابراين اضطراب نيز در زنان بيش از مردان ديده مي شود که 60 درصد اين افسردگي و اضطراب ها در زنان و مادران به صورت علائم جسماني و بيماري بروز مي کند. از سوي ديگر پژوهشگران معتقدند "وضعيت تاهل" يکي از ثابت ترين فاکتورهاي ابتلا به افسردگي و اختلال افسردگي شديد است و بيشترين ميزان ابتلا به آن در طول زندگي در افرادي که به تازگي همسر خود را از دست داده اند ديده مي شود، اين در حالي است که زنان بيوه بيش از مرداني که همسر خود را از دست داده اند افسردگي را تجربه مي کنند. همچنين زنان مجرد نيز درجات پايين تري از افسردگي را در مقايسه با زنان متاهل دارند، در حالي که مردان مجرد افسردگي بالاتري نسبت به مردان متاهل دارند. همچنين روانشناسان معتقدند که "افسردگي يک قطبي" که يکي از انواع شايع افسردگي است در افراد فاقد رابطه بين فردي نزديک و مطلقه بيشتر ديده مي شود، حتي اگر از طلاق يا جدايي فرد مدت زمان زيادي گذشته باشد، فرد در معرض خطر بيشتري براي افسردگي قرار دارد، اين در حالي است که اختلاف افسردگي در افرادي که تنها زندگي مي کنند دو برابر افرادي است که با ديگران زندگي مي کنند. 17 درصد جمعيت سال 2020 را سالمندان تشکيل خواهند داد، اين در حالي است که بسياري از سالمندان فکر مي کنند افسردگي ويژگي طبيعي دوره سالمندي است و از اين که به آنها برچسب افسرده زده مي شود، احساس نگراني مي کنند، به گونه اي که خود را به خاطر بيماري شان سرزنش کرده و از اينکه از ديگران کمک بخواهند خجالت مي کشند. زماني که از سالمندان درباره افسردگي سوال مي شود، بسياري از آنها افسردگي يا غمگيني خود را انکار مي کنند و حتي ممکن است نسبت به درمان مقاومت نشان دهند، چرا که مي ترسند به آنها برچسب ديوانه زده شود. اين در حالي است که عدم تشخيص افسردگي برزندگي اشخاص سالمند اثرگذار بوده و باعث درد جسمي، ناراحتي بدني، افزايش کناره گيري اجتماعي، روابط ناخوشايند، محدودشدن نقش هاي اجتماعي و شغلي، کناره گيري زودهنگام از فعاليت هاي لذت بخش و کاهش مراقبت از خود مي شود و درنتيجه بعضا به بحران ناگهاني خودکشي منجر مي شود. بنابراين ضرورت دارد که افسردگي سالمندان توسط درمانگران و ديگر متخصصان بهداشت رواني تشخيص داده شود و اقدامات درماني صورت گيرد.